MENU
Pałac w Miłakowie.

Dodał: TW40° - Data: 2012-08-25 14:39:52 - Odsłon: 1438
Rok 1912


Miłaków - Dwór
Dwór w Miłakowie usytuowany jest na wschodnim krańcu wsi, po północnej stronie dro­gi. Zajmuje zachodnią stronę obszernego, nieregularnie rozplanowanego podwórza gospo­darczego, do którego zwrócony jest fasadą. Dwór otoczony obecnie suchą fosą połączony jest z podwórzem mostem z ceglaną balustradą o prostych tralkach, odgrodzony od nie­go ceglanym, pełnym płotem. Od strony zachodniej dwór otoczony jest niewielkim par­kiem. Obecnie obiekt jest nieużytkowany, jego nowy właściciel nie podjął jeszcze żadnych prac adaptacyjnych.

W XIV wieku wieś należała do rodziny von Unruh, od połowy XV do rodu von Berge, a w latach 1474-1561 von Schweidnitz. Od 1561 roku do 1651 dobra były w rękach ów­czesnych właścicieli Siedliska, von Schöneicha. Schöneichowie mieli niespłacony dług wo­bec zakonu jezuitów. Ponieważ nie byli w stanie uregulować należnej im sumy, jezuici zajęli Miłaków. W latach 1651-1763 majątek był w rękach jezuitów, po czym wrócił do Schönei-chów, którzy władali nim do 1945 roku. Prawdopodobnie w XIV-XV wieku wzniesiono na planie prostokąta gotycką wieżę, otoczoną fosą. W 1. poł. XVI wieku obiekt powiększo­no dobudowując od frontu trakt, a w następnym etapie, przy północnym narożniku fasa­dy wieżę. Ostatnim etapem XVI-wiecznej rozbudowy było dodanie przybudówki od stro­ny północnej, w której prawdopodobnie mieściła się kuchnia. Dwukondygnacyjny, pod­piwniczony o trzytraktowym układzie dwór z wieżą i przybudówką był przykryty trzema dwuspadowymi dachami. Fasadę i elewację zachodnią wieńczyły szczyty ozdobione wolu­tami. W połowie XVII wieku oraz na przełomie XVIII i XIX zmieniono pierwotny układ wnętrza, wprowadzając nowe ściany działowe. W latach 1885-1900 nastąpiła przebudo­wa dworu. Rozebrano wówczas dachy i szczyty oraz drugą kondygnację i najwyższą partię wieży. Położono nowy, mansardowy dach z lukarnami i zmieniono wystrój fasady. Z tego czasu pochodzi obecny portal. Między lukarnami, w gzymsie koronującym, umieszczono okrągłe otwory doświetlające poddasze. Wieżę przykryto czterospadowym, płasko zakoń­czonym daszkiem. W większości pomieszczeń wymieniono stropy na proste sufity. Obiekt uzyskał wówczas neorenesansowy charakter.

Dwór założony jest na planie prostokąta zbliżonego do kwadratu z dwiema przybudówka­mi w północno-wschodnim narożniku, z których jedna jest pozostałością wieży. Obecnie jest parterowy z użytkowym poddaszem, jedynie płasko zakończona wieża posiada dwie kondygnacje, które nie przewyższają budynku głównego. Kryty jest dachem czterospado­wym z lukarnami, dachem płaskim. Obiekt jest w całości podpiwniczony. Wysokie piwni­ce są nieznacznie zagłębione w stosunku do otaczającego terenu, są one przesklepione ko­lebkowo. Południowo-wschodnie i południowo-zachodnie naroże obiektu wsparte są przy­porami.

Siedmioosiowa fasada zwrócona jest na wschód. Dwie północne osie stanowią okno przy­budówki oraz wieży. Otwór wejściowy, znajdujący się w środkowej osi, flankują dwie pary pilastrów. Zewnętrzne są gładkie, wewnętrzne zdobione motywem rautu. Wsparty jest na nich gzyms oraz dwa małe, analogiczne pilastry flankujące prostokątną płyciną. Całość zwieńczona jest segmentowym naczółkiem. Do wnętrza prowadzą podwójne, drewniane, dwuskrzydłowe drzwi ramowo-płycinowe z odcinkowo zamkniętym nadświetlem.

Elewacja południowa jest czteroosiowa, tylna trzyosiowa o nieregularnie rozmieszczonych oknach. Elewacja północna, pozbawiona reprezentacyjnego charakteru, jest również trzy­osiowa. Prostokątne otwory okienne znajdują się we wnękach zamkniętych łukiem od­cinkowym, posiadających sfazowane naroża, obwiedzionych płaską opaską. Prostokątne okna partii wieżowej nie posiadają wnęk, górne zwieńczone jest klińcami. Naroża dwo­ru są boniowane, tak jak i druga kondygnacja wieży. W fasadzie wieży kondygnacje roz­dziela gzyms kordonowy. Budynek obiega wydatny, podwójny gzyms wieńczący. W prze­strzeni pomiędzy gzymsami, umieszczono niewielkie, okrągłe okienka. We wszystkich po­łaciach dachu znajdują się wystawki nawiązujące detalem architektonicznym do portalu. Jedynie nad dachem przybudówki znajduje się facjatka o prostej formie, kryta daszkiem poprzecznym.

Po II wojnie światowej, dwór przeszedł na własność państwa i stał się siedzibą PGR. Mie­ściły się w nim pokoje biurowe, kuchnia, stołówka dla pracowników oraz jedno mieszka­nie. W 1973 roku przeprowadzono remont dworu. Wówczas obniżono wieżę o jedną kon­dygnację, przykrywając ją płaskim dachem. Otynkowano elewacje i pomalowano je na ko­lor zielony. Zamurowano otwory okienne w piwnicach. We wnętrzu prowadzono nowe podziały, zaadaptowano poddasze. Po likwidacji PGR obiekt przejęła Agencja Nierucho­mości Rolnych Skarbu Państwa. W ostatnich latach XX wieku, na zlecenie Agencji Nie­ruchomości Rolnych, wykonano remont dachu. W roku 2007 dwór przeszedł w ręce pry­watne.
Mirosława Kochańska
Źródło:
"Zamki, dwory i pałace województwa lubuskiego" ze strony konserwatora zabytków

  • /foto/301/301903m.jpg
    1755 - 1765
  • /foto/243/243600m.jpg
    1900 - 1901
  • /foto/8654/8654108m.jpg
    1900 - 1920
  • /foto/8608/8608658m.jpg
    1900 - 1944
  • /foto/7109/7109586m.jpg
    1910 - 1912
  • /foto/9899/9899644m.jpg
    1930

Schlesien : Illustrierte Zeitschrift für die Pflege heimatlicher Kultur. Phönix-Verlag , Breslau , Skany z DBC: http://www.dbc.wroc.pl/dlibra/publication/3357?tab=1

Poprzednie: Zdjęcia lotnicze Strona Główna Następne: Budynek nr 14 (d. gospoda)