dariuszfaranciszek°: Pierwsza wzmianka o istniejącym w osadzie kościele pochodzi z 1376 roku. Następna z 1399 roku mówi o istniejącej tu parafii i wymienia z imienia jej proboszcza - Konrada. Świątynia została przejęta przez protestantów w połowie XVI wieku, a prawie sto lat później, w 1665 roku została zniszczona przez pożar, z którego ocalały jedynie kamienne mury. Właściciel dziesławskiego majątku, Georg von Langenau prowizorycznie odbudował świątynię przykrywając ją drewnianym, gontowym dachem. W 1695 roku dobudowano drewnianą wieżę dzwonnicy, a w 1755 roku zakrystię. Nieznane są przyczyny, które sprawiły, że od roku 1835 świątynia pozostawała w ruinie. Być może spłonęła w kolejnym pożarze, które w owych czasach były prawdziwą plagą.
Kościół w obecnym kształcie wzniesiono w roku 1865 za sprawą kolejnego włodarza tutejszych dóbr, radcę rządowego Emila Metschera. Jest to neogotycka, jednonawowa budowla orientowana murowana z cegły z wyodrębnionym i pięciobocznie zamkniętym prezbiterium wzmocnionym przyporami od strony wschodniej. Do części nawowej od strony północnej przylega zakrystia, dobudowana w 1755 roku. Zaś od południa dobudowana jest niewielka, prostokątna kruchta. Fasadę zachodnią zamyka czworoboczna wieża dzwonnicy, która w górnej części przechodzi w oktagon (ośmiobok) zwieńczony ostrosłupowym hełmem krytym blachą. Okna i portale części nawowej i prezbiterium są o wykroju ostrołukowym, pozostałe o wykroju pełnym lub prostokątne. W zewnętrznych murach zachowało się kilka epitafiów z XVI i XVII wieku. Wewnątrz świątyni na uwagę zasługuje barokowy ołtarz i prospekt organowy oraz kamienna chrzcielnica. W kościele są przechowywane dary króla Jana III Sobieskiego dla kościoła w Rudkach (obecnie na Ukrainie), które zostały przywiezione przez repatriantów po zakończeniu II Wojny Światowej. Szczególnie cenny jest zegar tarczowy z XVII wieku, wyeksponowany na południowej ścianie prezbiterium. Wg.