Położona na lewym brzegu Odry, powstała w XI (?) wieku miejscowość, jest jednym z najstarszych ośrodków na terenie Gminy Rudna.

Istnieją różnice zdań co do pochodzenia nazwy miejscowości. Pochodzi ona najprawdopodobniej od słów chob, chab (zły słaby), Chabina (pręt, rózga), lub od słowa chabuzie (chwasty).

Chobienia początkowo była osadą rybacką położoną na północ od dzisiejszej wsi. Jej mieszkańcy korzystając z położenia zajmowali się przede wszystkim rybołówstwem, rolnictwem i łowiectwem, bronili także przeprawy przez Odrę. Miejscowość składała się wówczas z położonych blisko siebie allodium, kościoła, plebani, oraz folwarku kościelnego.

Do dzisiejszych czasów zachowały się tylko ruiny kościoła pod wezwaniem Świętej Marii Magdaleny, później Świętego Idziego, powstałego przed rokiem 1300, które możemy oglądać na terenie cmentarza parafialnego.

Na początku XIV wieku na południe od wsi powstało miasto (teren dzisiejszej Chobieni), któremu prawa miejskie nadał książę Henryk Brodaty.
Chobienia miała wielu właścicieli. Jak głosi lokalna historia, w roku 1303 z rąk księcia żagańskiego Konrada przeszła w ręce bur-grabiego von Dohna. W 1337 roku książę Jan ze Ścinawy sprzedał ją książętom żagania i Oleśnicy - Hen-rykowi i Konradowi. Konrad swoją część Chobienia w 1345 roku sprzedał królowi czeskiemu. W roku 1399, miasto przeszło pod panowanie księcia cieszyńskiego Przemysława. Po dołączeniu księstwa głogowskiego do czech, podlegała królewskim, i cesarskim namiestnikom, a po roku 1742, zarządowi prowincji śląskiej należącej do państwa pruskiego.

W roku 1368, Chobienię zaliczano do grupy piętnastu ważniejszych śląskich miast. W tamtych czasach istniał w mieście ratusz, w którym urzędowały od 1399 roku władze książęce i czeskie. Miejscowość, miała prawo miejskie i cechowe, prawo leśne, do połowu ryb, do warzenia piwa w miejskim browarze, oraz prawo bicia monet. W epoce średniowiecza działały tutaj cechy: rzeźnicki, tkacki, piekarski, krawiecki i szewski.

Za czasów Georga von Kottwitz (XVI wiek), miasto otrzymało nowe przywileje, potwier-dzono prawa miejskie. Chobienia rozrastała się, pod koniec XVI wieku wybudowano areszt, rozpoczęto też budowę wodociągów.

Wiek XVII nie był dla Chobieni łaskawym czasem, miasto niszczyły pożary, było plą-drowane i pomimo podejmowanych działań na rzecz jej ożywienia (ustanowienie targu końskiego i bydlęcego), zaczęło chylić się ku upadkowi.

Jak podaje literatura, w latach 1723 - 25, w mieście znajdowały się 73 domy. Miasto miało 22 mieszczan i 12 mieszczan zajmujących się uprawą roli. Istniała też gmina żydowska. Działało 7 ław chlebowych, 5 mięsnych, 12 obuwniczych , łaźnia. Funkcjonowały również trzy karczmy.

W wieku XIX istniało już przedmieście ścinawskie, do roku1925 powstały następne kolonie, dwie przy drodze do Radoszyc i Nieszczyc i osiedle przy ulicy Laskowej, którą zasiedlili osadnicy z Westwalii i Badenii. W roku 1945 większość mieszkańców opuściło Chobienię, przeniosło się na tereny niemieckie, a miejscowość zasiedlili przesiedleńcy ze wschodu. .

Obecnie miejscowość, po utracie praw miejskich w 1945 roku, jest niewielką wsią. Stanowi siedzibę nadzoru wodnego administracji odrzańskiej obejmującego swoją działalnością odcinek Odry od Ścinawy do niemal samego Głogowa. Poza tym siedzibę mają tutaj: Przedszkole, Szkoła Podstawowa, Gimnazjum, Ośrodek Zdrowia. Na uwagę zasługuje Ośrodek Sportu i Rekreacji leżący nad samą Odrą, gdzie poza możliwością zorganizowania wszelakich imprez sportowych istnieje także miejsce do zorganizowania imprez kulturalno - rozrywkowych.

Z uwagi na atrakcyjne położenie na lewym, brzegu Odry, niewielką odległość od miast Ścinawy i Lubina, istnienie obiektów zabytkowych, sportowo - rekreacyjnych, rezerwatu przyrody i organizację wielu imprez, aktualnie obserwuje się ponowne zainteresowanie miejsco-wością.