Kościół filialny Św. Jacka jest pierwotnym ewangelickim, kościołem granicznym, wzniesionym w latach 1654-1676, restaurowanym w 1718 r. Pierwotnie o konstrukcji szkieletowej, w części wieżowej przemurowany w cegle, jednonawowy z wielobocznym prezbiterium i wieżą od zachodu. Wnętrze z emporami, wsparte na centralnej drewnianej kolumnie zachowało, renesansową ambonę i chrzcielnicę oraz barokowy ołtarz z początków XVIII w.