Mała Synagoga pojawia się w źródłach w latach 1782 – 1786.
Mała Synagoga ma skromny wygląd zewnętrzny i prosty układ wnętrza (budynkiem reprezentacyjnym była Wielka Synagoga). Jej wybudowanie świadczy o nowych potrzebach coraz liczniejszej gminy żydowskiej. Jest późnoklasycystyczna, orientowana, murowana z cegły i otynkowana, niepodpiwniczona. Ma rzut prostokąta i typowy schemat małomiasteczkowej bożnicy – przedsionek usytuowany jest wzdłuż ściany zachodniej, ponad nim umieszczono babiniec. Całość połączoną z salą modlitw przykryto wspólnym dachem naczółkowym. Elewacje rozczłonkowane są pilastrami, gzyms wieńczący profilowany. Budynek zachował oryginalny wygląd, zmieniono jedynie (podczas odbudowy po I wojnie światowej) wygląd okien, obecnie zamknięte są półkoliście). Wnętrze kryte jest stropem.

W sali modlitw zachowała się częściowo polichromia, pochodząca prawdopodobnie z lat 30-tych XX wieku. Są to przedstawienia instrumentów i zwierząt oraz fryz ze znakami zodiaku, obiegający w części szczytowej ścianę południową, wschodnią i północną. Także teksty modlitw i psalmów w formie tablic oraz inskrypcja fundacyjna. Z oryginalnego wyposażenia zachowały się jedynie drewniane obramowania szafek ścian.

Za